Groots avontuur

‘En, wat denkt u?’ Even blijft het stil. 
‘Hij kan!’ Zijn stem slaat over, zijn lichaam helt voorover in de richting van de luisteraars, alsof hij ze letterlijk mee kan trekken in zijn enthousiasme.
Ze zitten bij elkaar, deze avond in 1959, waar op vele fronten geschiedenis wordt geschreven. 
De mannen van de winkeliersvereniging van de Haverstraat en de afgevaardigde van de jubilerende textielschool Twente, tevens organisator van het beoogde concert. 
De adrenaline is voelbaar, de sigarettenrook vult het kantoortje van de plaatselijke boekhandel.
‘Het Diekmanstadion is afgehuurd, Louis Armstrong benaderd, níets staat ons nog in de weg. Nou ja, op een klein detail na, anders had u mij hier niet aangetroffen vanavond.’ 
Mijn vaders ogen beginnen te schitteren, hij kan amper stil blijven zitten. Louis Armstrong naar Enschede. Zijn grote favoriet!
‘Dus,’ beëindigt de ambassadeur van de textielschool zijn betoog, ‘alleen als uw vereniging ons financieel wil ondersteunen, kan het concert doorgaan.’ Hij kijkt daarbij indringend naar mijn vader, die eigenaar is van een herenkledingzaak en naar de winkelier van dameskleding. Tot slot vangt zijn blik de verkoper van regenmantels. Pap staat op. Om zijn woorden kracht bij te zetten, neemt hij de tijd om zijn stropdas even aan te schuiven, zijn colbert recht te trekken.
‘Ik ondersteun uw idee graag. Laten we binnenkort om tafel gaan zitten en kijken wat er nodig is.’ 
Ook de dameskleding en de regenmantels zien brood in het plan en sluiten aan.

Er is nog geen week verstreken, als verdere details besproken worden. De organisatie wil een draaipodium laten bouwen, zodat fans vanuit alle hoeken van het stadion goed zicht hebben op de koning van de Jazz. Daarnaast wordt een luxe Buick cabriolet ingevlogen, voor een ererondje door het Diekman. De gevraagde investering is behoorlijk, maar daar staat dan ook een gebeurtenis tegenover die zijn weerga niet kent. En als de zaken goed lopen … De mannen proosten met elkaar en met de dollartekens in hun ogen. Optimistisch neemt het organisatiecomité afscheid van de gulle financiers. ‘Denk er aan mannen: You never walk alone!’

Het aantal bezoekers valt dramatisch tegen. De Buick blijft in de garage, het draaipodium in één stand, met het zicht naar de enkele vakken die gevuld zijn. De regenverzekering die is afgesloten (bij slecht weer geen concert, geld terug) mag niet baten. Mijn vader, normaal gesproken groot zonaanbidder, hoopt op een wonder. Helaas. Het is en blijft de hele dag strakblauw. 
Ze waren hun tijd ver vooruit, weten we nu. Maar toen, aan het eind van die gedenkwaardige avond in 1959, liepen de textiel'magnaten' samen met gebogen hoofd naar huis.

december 2015

Deel deze pagina