Zo doet zij het

Of ik mijn verhaal op wil sturen naar Margriet. Tenminste, zo voelt de oproep op de Margriet website: ‘Caroline – zo doet zij het’.

Nu heb ik met enige regelmaat veel van mijn privé prijs gegeven. Ook aan Margriet. Persoonlijk. Dus logisch dat je dan een keertje een dialoog krijgt. Maar zo’n directe confrontatie had ik nu ook weer niet verwacht.
En … belooft Margriet, áls je je verhaal doet, dan plaatsen wij dat in ons blad. Mét foto. Een diepgekoesterde wens zou daarmee vervuld worden. Er is geen weg terug. Komt ie:

’s Ochtends word ik wakker in de super-de-luxe logeerkamer van zus en haar man. Een paar hoogpolige stappen verwijderd van het heerlijke bed bevindt zich op een kleine verhoging de badkamer. Ik zwengel de watertoevoer aan en wordt bedolven onder de stralen. Wat een douchefeest. De superzachte handdoek omarmt mijn hele lichaam. De intense lotion trekt als vanzelf in mijn huid. Fris, fruitig én tevreden trek ik mijn hippe spijkerbroek aan. Je bent de vlotte tante of je bent het niet.
Beneden wacht me een heerlijk ontbijt. Gevlochten broodjes, eieren, thee, jus d’orange. Ik houd me vooral bij de drank, het is nog vroeg en dan gaat eten minder. Iets wat ik later op de dag glansrijk inhaal, geen zorgen.
De tuin staart ondertussen uitnodigend naar binnen.
‘Zullen we voordat je gaat op het terras nog een bakkie doen?’ ziet zus me kijken.
‘Ja, eventjes nog,’ stel ik mijn vertrek uit.
Vijf minuten later heb ik m’n schoenen uit en hijs me op de trampoline. Als vanouds gil ik de buurt wakker.
‘Sorry, zal wel iets met gemiste genoegens van vroeger te maken hebben,’ verontschuldig ik me.
En hoger en hoger. Dan komt m’n nichtje erbij. Van grote hoogte sta ik pardoes in één klap stil. Tegelijkertijd ontlaad ik. De volle mep. Volledig out of control.
‘Spring jij nu maar even lekker hoor,’ zeg ik benauwd.
Onopvallend schuif ik van de trampoline, gris m’n weekendtas mee en ga terug naar af, richting logeerkamer. Douchen en verschonen.

Bijgekomen van de schrik daal ik zingend neder.
‘Toch blijf ik altijd een lady. Een lady, een lady een lady!’
Zus houdt me met beide benen op de grond:
‘Een Tenalady, hè lieverd?’


Ps: de foto’s zijn een beetje vaag. Typisch zus.

Deel deze pagina