Lekker belangrijk

‘Je moet me even niet storen,’ zeg ik kattiger dan bedoeld tegen Ton. ‘Ik heb morgen een belangrijke bijeenkomst, die ik nú moet voorbereiden.’ Hij ziet de stoomwolkjes boven mijn hoofd en naast mijn oren en houdt wijselijk zijn mond. Terwijl hij makkelijk wat tegengas had kunnen geven, maar zo is hij niet, mijn Ton.
Belangrijk, belangrijk … De bottenkraker die recht zet wat krom is, da’s pas belangrijk. Of de computerdokter die in één moeite door je digitale breuken én je geest herstelt. Dán hebben we het ergens over.

De volgende dag doe ik mijn leukste jurkje aan, het verantwoorde vestje erover heen, tas met stukken mee en stap in mijn auto met chauffeur. Ton brengt mij namelijk naar de plek van bestemming omdat ie daar ‘zo heerlijk kan wandelen met de hond’. Onderweg breng ik nog wat wijzigingen aan op recent ontvangen stukken. Dan steek ik mijn kin in de lucht en loop naar binnen, er lustig op mee-keuvelend voorafgaand aan The Meeting zelf.
‘Wel een beetje een uithoek hè, voor zo’n bijeenkomst. Hoe ben jij gekomen?’
‘Euh …. Ik ben gebracht .‘
‘Ook van groot belang om de kinderen Algemeen Beschaafd Nederlands bij te brengen, vind je niet?’
‘Nou! Zeker weten,’ articuleer ik me suf.
De dagvoorzitter introduceert, verbindt, rondt af en maakt het verhaal kloppend met een aantal goed geplaatste kwinkslagen. Mijn buurman en ik zitten er helemaal in en schateren mee, terwijl we instemmend knikken naar elkaar. Ik ga maar één keer af. Hetgeen ik daarna met verve en veelvuldig corrigeer. Ik durf na afloop zelfs nog een drankje aan. Temeer daar m’n chauffeur nog niet klaarstaat.

Samen met een aantal collega’s voor één dag loop ik naar buiten. Kijk om me heen en zie hem zitten. Verwaaid hoofd, gezandstraalde auto, dito hond.
Och, wat lacht hij lief naar me, hij is vast trots. Stralend spoed ik mij naar mijn veilige baken.
‘Wat ben je toch een heerlijk wijffie,’ begroet hij me.
‘Bridget Jones is er niets bij, zoals jij naar buiten komt.’

juni 2014

Deel deze pagina