Oma's linnenkast

Op één a-4tje had oma haar erfenis in grote hanenpoten kenbaar gemaakt. Het zilverkastje met inhoud was voor tante, de slaapkamerkast voor mijn ouders.
Uit oma’s linnenkast kwamen de meest onverwachte dingen tevoorschijn. Stapels witte lakens en slopen, voorzien van een zalmroze embleem met witgeborduurde initialen. Haar huwelijkse staat en meisjesjaren sierlijk samengebracht. De zijden doopjurk, waarin oma eind achttienhonderd bij de katholieke kerk werd ingelijfd, compleet met een ragfijn doopmutsje. Een gesteven bustier, waar Brigit Bardot jaloers op geweest zou zijn. In een flits zag ik oma’s tengere lijf voor me, haar spitse kleine koppie met daaronder het buitenproportionele voorfront. Voor de grap trok ik het met kant afgezette lijfje aan. De lege ruimte voor me was immens.

Jarenlang heb ik plezier gehad van de inhoud van de linnenkast. Toen ik op kamers ging tot ver daarna hebben de onverslijtbare lakens goede diensten bewezen. De rode nummertjes van het verzorgingscomplex nam ik graag op de koop toe. Met haar doopjurk ben ik naar een groot textielmuseum gegaan voor advies. In de doos laten, donker bewaren, dan was een zo lang mogelijke levensduur gegarandeerd. Maar dan zou niemand al dat moois zien. Dus ging ik naar een lijstenmaker, met de vraag het jurkje aan een hangertje in een fraaie lijst tentoon te stellen.
Toen ik het geheel ging ophalen had de kunstenaar niet alleen voor lijst en achtergrond uit eigen beweging andere kleuren bedacht, maar doopjurk en mutsje ook nog eens stevig vastgeniet. Bleu als ik was, heb ik keurig betaald en thuis gered wat er te redden viel, waardoor in ieder geval de lijst de door mij gewenste kleur kreeg.

Inmiddels zijn we dertig jaar verder. De lakens zijn onderweg letterlijk verloren gegaan, maar de doopjurk hangt nog steeds te gloriëren in de hal. Ontelbare malen heb ik haar verhaal verteld aan even zo vele bewonderaars. En de bustier? Kortgeleden keek ik naar beneden. Dat veroorzaakte een speurtocht die helaas zonder resultaat is gebleven. De bustier mag dan zoek zijn, de erfenis van oma heeft zich beslist niet beperkt tot een deel van de linnenkast.

december 2014

Deel deze pagina