't nieuwe werken

Op de grond ligt een grote ingelijste foto van Brooklyn Bridge. Daarbovenop een fotolijstje met de tekst: ‘Als een rommelig bureau staat voor een rommelige geest, waar staat dan een leeg bureau voor?’
Mijn blik glijdt over het scheve boter-kaas en eierenspelletje van roodgeverfde klei gevuld met knikkers. Een kindertekening met de tekst: ‘Work with pleasure daddy’. Twee ingelijste lagere school collages, prachtig van kleur. Een foto van een puppy. Een paar honderd visitekaartjes. Een doos met stukken die waarschijnlijk weg kunnen, misschien ook niet.
Alles in deze studeerkamer is afkomstig van zijn kantoor. Toen hij kort geleden na een vrije dag weer aan de slag wilde, trof hij opeens een afgetakelde kamer aan. Dan Brooklyn Bridge en consorten maar in de auto mee naar huis.
Hier ligt tien jaar in een notedop.

Op de zaak is duidelijk ruimte gemaakt voor het nieuwe werken. Wat je nodig hebt moet in één rijdend koffertje passen. Telefoons zijn al lang mobiel, werkplekken flexibel.
En mensen over. Dat kan de beste werkgever én werknemer gebeuren.
Dus kreeg hij twee maanden geleden bericht dat zijn functie zou vervallen. Maar dat er ruim de tijd was om binnen het bedrijf een andere plek te vinden.

Zijn laatste werkdag stonden er nog de nodige afspraken in zijn agenda. Hij was altijd een betrokken mens geweest. Tijd om goed af te ronden was er eigenlijk niet.
Na de borrel kwam hij thuis met kadootjes en aardige woorden van directe collega’s.
Wat er gebeurde en hoe leeg zijn handen feitelijk waren, drong amper tot hem door.
De twee mogelijke functies bleken opeens geen vacature en van een optie op een tijdelijke baan hoorde hij niets terug.

Vandaag wordt Ton 55. Maandag is het door hem geplande weekje afstand van zijn oude naar nieuwe functie voorbij.
Geen idee of hij ergens verwacht wordt.

Het ‘Nieuwe werken’ heeft gewonnen.
Met  3 - 0


Oktober 2011
Geplaatst maart 2013

Deel deze pagina