De wereld gaat aan vlijt ten onder

'Ik ontspan de spieren van mijn grote teen. Mijn grote teen is in rust. In diepe, diepe rust.’
Wiebel, de wiebel.
‘Ik adem in … Ik adem uit.’
‘Ik neem afstand van de plek waar ik zit. De mensen om mij heen worden kleiner en kleiner. Ik zweef. Ik zweef boven dit gebouw … de stad … hoog in de lucht.’

Ik denk maar een ding. Roze olifant.
Komt door de cursusleider: ‘Ik kan je niet dwingen om niet aan je roze olifant te denken.’
Concentreer je, spreek ik mezelf streng toe.
Ik adem in … en uit. Mijn hoofd is … alles behalve in rust. Mijn gedachten lezen roze. Steeds terugkerend roze. Het worden grote vlekken voor mijn ogen. Hele grote roze olifantenbillen.  Zo overheersend, dat ik er duizelig van wordt. Voordat ik echt omval pak ik mijn matje op, wat me verstoorde blikken oplevert en een kreet van Ton:
‘Hé, waar ga je met dat dekbed heen?!’
Verward kijk ik om me heen. Ik vind mezelf midden in onze slaapkamer terug, verwilderd trekkend aan het dekbed. Een zucht van intense verlichting ontvalt me. Eindelijk rust.
God zij dank, Ton. Ik dacht werkelijk dat ik gék aan het worden was!’
Ton zit inmiddels rechtop en kijkt me vragend aan.
‘Ik zat op mindfullness. Of een meditatiecursus, of zoiets. Volstrekt onaangepast te zijn.’ 

Dat krijg je er ook van. Vandaag werd ik uitgenodigd voor fysiotherapie inclusief beweeg- eet- en leefadvies. Naast mindfullness, intervisie, coaching en persoonlijke loopbaantrajecten hebben we nu dus ook een soort fysiohealing.

‘Ik word er niet goed van Ton. Vergaderen, overleggen. En op momenten dat we ons niet suf lullen, wordt er aan onszelf gesleuteld. Ondertussen werk ik me helemaal kapot om alles netjes af te krijgen, zodat iedereen tevreden is! Want daar gaat het uiteindelijk om. Onze klanten! Dat díe blij worden van ons. Dan zelf maar een ietsiepietsie minder blij,’ roep ik, druk gebarend en inmiddels van olifantenroze naar dieprood verkleurd.
‘Zou toch echt wel iets voor jou zijn, dat mindfullness,’ waagt Ton.
‘Dat weet ik zelf ook wel!’ snauw ik terug.

En nu weer gauw naar onze warme nestjes. Oogjes dicht en snaveltjes toe.
Slaap lekker.

april 2013

Deel deze pagina